Σε αδιέξοδο οδηγείται το κομβικό ζήτημα της θέρμανσης και τηλεθέρμανσης των λιγνιτικών πόλεων της Δυτικής Μακεδονίας, καθώς η αφετηρία της σχεδιαζόμενης «λύσης» – δηλαδή το αέριο – είναι λανθασμένη.
Αυτό τόνισε σε παρέμβασή του στον τηλεοπτικό σταθμό Flash TV Κοζάνης ο Νίκος Μάντζαρης (09/10), έπειτα από τη δημοσίευση σχετικού κειμένου πολιτικής του Green Tank.
Με την έναρξη λειτουργίας της τηλεθέρμανσης – που είθισται να γίνεται στις 15 Οκτωβρίου κάθε χρόνο – να έχει πάει πίσω, έκδηλη είναι η ανησυχία, αλλά και η δυσαρέσκεια των πολιτών της Δυτικής Μακεδονίας που θυσίασαν πολλά για την ενεργειακή επάρκεια ολόκληρης της χώρας επί δεκαετίες. Συνέπεια του κλίματος αυτού είναι η επιφυλακτική στάση μερίδας των πολιτών απέναντι στις ΑΠΕ και οι «δεύτερες σκέψεις» για την απολιγνιτοποίηση.
Πράγματι, όπως ανέφερε και ο Νίκος Μάντζαρης κατά τη συνομιλία του με τον δημοσιογράφο Βαγγέλη Χριστόδουλο, η τοπική κοινωνία θα έπρεπε – και πρέπει, έστω και με καθυστέρηση – να συμμετέχει ως ενεργός συνομιλητής κατά την ενεργειακή της μετάβαση και τον μετασχηματισμό του οικονομικού της μοντέλου, έτσι ώστε να βρεθεί μια χρυσή τομή μεταξύ της ανάπτυξης των ΑΠΕ και των τοπικών συμφερόντων.
Με τις ραγδαίες γεωπολιτικές εξελίξεις, τις αλλαγές στην ευρωπαϊκή νομοθεσία και την αύξηση του κόστους εκπομπών, ο λιγνίτης σίγουρα έχει μείνει για πάντα στο παρελθόν. Παρόμοια είναι η τύχη του αερίου ήδη σε ευρωπαϊκό επίπεδο – και γι’ αυτό τον λόγο δεν είναι ρεαλιστικό να «χτίζεται ένα στοίχημα» στη Δυτική Μακεδονία με βάση τα ορυκτά καύσιμα, κατά τον αναλυτή πολιτικής του Green Tank.
Στον αντίποδα, υπάρχουν βιώσιμες προτάσεις για την τηλεθέρμανση της Δυτικής Μακεδονίας (φωτοβολταϊκά, ηλιοθερμικά συστήματα, αντλίες θερμότητας, βιοαέριο, αξιοποίηση απορριπτέας ενέργειας). Η περίπτωση του Αμυνταίου με τη βιομάζα αποτελεί ένα καλό παράδειγμα, ενώ ακόμη και οι ηλεκτρολέβητες μπορούν να αποτελέσουν κομμάτι της λύσης σε μεταβατικό επίπεδο, αν τροφοδοτούνται από φθηνή ηλιακή ενέργεια.
Στο εύλογο ερώτημα πόσο θα κοστίσουν αυτές οι λύσεις και πόσο γρήγορα μπορούν να υλοποιηθούν, η απάντηση είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδοτεί αποκλειστικά έργα θέρμανσης-τηλεθέρμανσης από ΑΠΕ. Παράλληλα, η υφιστάμενη «λύση» με βάση το αέριο έχει ήδη καθυστερήσει και σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα θα ολοκληρωθεί -εφόσον τηρηθεί ο σχεδιασμός χωρίς άλλα απρόοπτα- το 2028. Από την άλλη, παραδείγματα από όλη την Ευρώπη, αλλά και εδώ στην Ελλάδα με το «πρόγραμμα Απόλλων», αποδεικνύουν ότι εφόσον υπάρχει πολιτική βούληση, μια λύση με βάση τις ΑΠΕ μπορεί να ολοκληρωθεί εντός ορίζοντα ακόμη και 3 ετών.
Μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
