Τη σημασία του να διεκδικήσει η Ελλάδα αλλαγή των κριτηρίων με βάση τα οποία θα κατανεμηθούν οι ευρωπαϊκοί πόροι του νέου Μηχανισμού Δίκαιης Μετάβασης ανάμεσα στα κράτη μέλη, καθώς και την ανάγκη να δεσμευτεί η κυβέρνηση για διοχέτευση, ως το 2030, εθνικών πόρων από τη δημοπράτηση δικαιωμάτων CO2 στις λιγνιτικές περιοχές της χώρας, υπογράμμισε ο Νίκος Μάντζαρης σε άρθρο της Μάχης Τράτσα στο Βήμα της Κυριακής για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν αυτές οι περιοχές λόγω της απόφασης απολιγνιτοποίησης.
Τα κριτήρια που προτάθηκαν πρόσφατα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την κατανομή των πόρων του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Δίκαιης Μετάβασης οδηγούν σε αδικίες και στρεβλώσεις. Ανταμείβουν κράτη μέλη όπως η Πολωνία που δεν στηρίζουν καν τον ευρωπαϊκό στόχο για κλιματική ουδετερότητα ως το 2050, ενώ αδικούν την Ελλάδα η οποία προτείνεται να λάβει μόλις €294 εκ. από τα €7,5 δις του Ευρωπαϊκού Ταμείου Δίκαιης Μετάβασης. Αλλαγή των κριτηρίων προς δικαιότερη κατεύθυνση θα οδηγήσει σε περισσότερους πόρους για τη Δυτική Μακεδονία και τη Μεγαλόπολη που αντιμετωπίζουν επείγουσες ανάγκες λόγω του εμπροσθοβαρούς προγράμματος απολιγνιτοποίησης.
Παράλληλα, σε εθνικό επίπεδο η κυβέρνηση πρέπει να δεσμευτεί ότι θα συνεχίσει να διοχετεύει μέρος των δημοσίων εσόδων από τη δημοπράτηση δικαιωμάτων CO2 για την ανάπτυξη βιώσιμων οικονομικών δραστηριοτήτων στις λιγνιτικές περιοχές της χώρας για όλη την περίοδο ως το 2030. Η συνέχιση του μέτρου άλλωστε αναφέρεται και στο νέο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ) που κατατέθηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον Δεκέμβριο του 2019, το οποίο ως γνωστόν έχει ορίζοντα εφαρμογής την επόμενη δεκαετία.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Βήμα της Κυριακής στις 16 Φεβρουαρίου 2020 με τον τίτλο:
“Από την «ευλογία» του λιγνίτη στο Μάντσεστερ της Ελλάδας”
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
