Συμμετοχή του Νίκου Μάντζαρη σε τηλεοπτική συζήτηση στην εκπομπή «Κάρτα Μέλους» της Ματρώνης Δικαιάκου με θέμα την πρόοδο στην αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και την 26η παγκόσμια διάσκεψη για το κλίμα στη Γλασκώβη.
Στην εκπομπή, όπου συζητήθηκαν διεξοδικά τα βασικά επίδικα της διάσκεψης, φιλοξενήθηκε επίσης ο Κυριάκος Ψύχας, Προϊστάμενος Τμήματος Κλιματικής Αλλαγής του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, ενώ βιντεοσκοπημένες παρεμβάσεις έκαναν οι Έλληνες ευρωβουλευτές Μαρία Σπυράκη και Κώστας Παπαδάκης, καθώς και εκπρόσωποι των περιβαλλοντικών οργανώσεων WWF, Greenpeace, ΕΛΕΤ, ΕΕΕΠΦ και Εcocity.
Ο Νίκος Μάντζαρης εξήγησε ότι έχει γίνει πρόοδος δεδομένου ότι πριν τη Συμφωνία του Παρισιού το 2015 η ανθρωπότητα βρισκόταν σε τροχιά ανόδου της παγκόσμιας θερμοκρασίας κατά 4oC ενώ λίγες μέρες πριν την έναρξη των εργασιών στη Γλασκώβη τα μέτρα και πολιτικές που είναι ήδη σε εφαρμογή παγκοσμίως περιορίζουν αυτή την άνοδο στους 2,7oC. Επιπλέον πρόοδος μπορεί να επιτευχθεί υπό την προϋπόθεση ότι θα υλοποιηθούν κατά γράμμα όλες οι δεσμεύσεις για κλιματική ουδετερότητα που ανέλαβαν τα κράτη μέχρι και τις τελευταίες μέρες της COP26, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν έως και στον 1,8oC όπως αποδεικνύουν τέσσερις διαφορετικές επιστημονικές αναλύσεις.
Ωστόσο, απολύτως κανένας εφησυχασμός δεν επιτρέπεται, καθώς οι πιο άμεσες δεσμεύσεις ως το 2030 που έχουν αναλάβει τα κράτη θα οδηγήσουν σε αύξηση των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 13,7% σε σχέση με τα επίπεδα του 2010 τη στιγμή που οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι για να έχουμε ρεαλιστική πιθανότητα συγκράτησης της ανόδου της παγκόσμιας θερμοκρασίας στον 1,5oC, είναι απαραίτητο να περιοριστούν οι παγκόσμιες εκπομπές κατά 45% το 2030 σε σχέση με το 2010.
Επίσης, ο Νίκος Μάντζαρης χαρακτήρισε θετική αλλά ανεπαρκή τη συμφωνία 103 κρατών για τη μείωση των εκπομπών του μεθανίου, του δεύτερου πιο σημαντικού αερίου του θερμοκηπίου μετά το διοξείδιο του άνθρακα. Κι αυτό γιατί η πρόβλεψη για μείωση κατά 30% των εκπομπών το 2030 σε σχέση με τα επίπεδα του 2020, θα επιφέρει μια πρόσθετη μείωση της θερμοκρασίας κατά μόνον 0,04oC τη στιγμή που η καθόλα ανεπαρκής δέσμευση της Ινδίας για κλιματική ουδετερότητα το 2070, κατά 0,2oC. Συνεπώς απαιτούνται πολύ πιο δραστικές δεσμεύσεις για το μεθάνιο, ρυθμίζοντας τη γεωργία και την κτηνοτροφία και περιορίζοντας την εξόρυξη ορυκτού αερίου, δηλαδή, τις δραστηριότητες από τις οποίες εκλύεται. Τέλος, αναγκαία είναι και η μείωση της χρήσης του ορυκτού αερίου στην ηλεκτροπαραγωγή.
Συζητήθηκε επιπλέον το ζήτημα των χρηματοδοτήσεων τόσο για τις χώρες που ήδη αντιμετωπίζουν υπαρξιακή απειλή λόγω της επιδείνωσης της κλιματικής κρίσης όσο και των αναγκών της ενεργειακής μετάβασης από τα ορυκτά καύσιμα προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ). Ενώ είναι αναμφισβήτητο ότι η μετάβαση αυτή θα απαιτήσει σημαντικούς οικονομικούς όρους, είναι επίσης σαφές ότι η εναλλακτική λύση, δηλαδή η παραμονή στα ορυκτά καύσιμα, είναι εκτός από κλιματικά καταστροφική, και οικονομικά επιζήμια. Αυτό γίνεται φανερό από την πρόσφατη κρίση των τιμών ενέργειας που άγγιξε και την Ελλάδα. Ο Νίκος Μάντζαρης εξήγησε ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για μια κρίση που οφείλεται στη μεγάλη εξάρτησή μας από το ορυκτό αέριο και τον λιγνίτη οι οποίες είναι πολύ πιο ακριβές πηγές παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από τις ΑΠΕ. Επομένως, είναι απαραίτητη η επιτάχυνση της ανάπτυξής τους σε συνδυασμό με υποδομές αποθήκευσης. Σε ό,τι αφορά τις τελευταίες, έμφαση θα πρέπει να δοθεί σε πιο ώριμες τεχνολογίες, όπως η αντλησιοταμίευση, οι μπαταρίες και η θερμική αποθήκευση, αλλά και στην περαιτέρω ωρίμανση πιο νέων τεχνολογιών, όπως αυτή του πράσινου υδρογόνου.
Ωστόσο απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη των ΑΠΕ, είναι η ορθή χωροθέτησή τους πράγμα το οποίο ισχύει τόσο για τα χερσαία όσο και για τα θαλάσσια αιολικά. Η ανάπτυξη των τελευταίων δε, κυρίως με την τεχνολογία των πλωτών ανεμογεννητριών είναι ασύμβατη με τις εξορύξεις υδρογονανθράκων, οι οποίες δεσμεύουν τεράστιες θαλάσσιες εκτάσεις στη χώρα μας, και βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με την επίτευξη των φιλόδοξων στόχων μείωσης εκπομπών το 2030 και της κλιματικής ουδετερότητας το 2050. Εκτός από την ανάπτυξη των ΑΠΕ όμως, προϋποθέσεις για την επίτευξη των εθνικών κλιματικών μας στόχων αποτελούν η ενεργοποίηση όλων τον τομέων της οικονομίας, η μαζική συμμετοχή των πολιτών, η συστηματική ενημέρωση από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, για ευρύτερα ζητήματα κλιματικής κρίσης αλλά και για ειδικότερα όπως οι ενεργειακές κοινότητες, καθώς και η πολιτική συμφωνία μεταξύ κομμάτων.
Η εκπομπή προβλήθηκε από την Τηλεόραση της Βουλής το Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2021.
Ολόκληρη την εκπομπή μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ:
